Deze blog is net als de vorige op persoonlijke titel geschreven.
De titel van de blog is ontleend aan de iconische wielrenner Gerrie Knetemann.
Hij bedoelde daarmee te zeggen, het is alles of niets. Het bestuur van 50PLUS
heeft er met de organisatie van een fake-ledenvergadering alles aan gedaan om
via een combine de eindstreep te gaan halen. Als dat lukt zal het een Pyrrus
overwinning blijken te zijn.
1)
50PLUS zit gek genoeg na al die jaren nog steeds
in de pioniersfase. Kenmerken zijn o.a.:
a)
Besluiten vinden nogal ad hoc plaats;
b)
Er is onvoldoende structuur c.q. de structuur is
niet adequaat;
c)
Daardoor onvoldoende “checks & balances”,
individuen hebben grote macht;
d)
Bij 50PLUS heeft Jan Nagel tot op heden de
grootste vinger in de pap. Dit is klassiek: de entrepreneur die geen afscheid
kan nemen van zijn geesteskindje.
2)
Door het gebrek aan een stevige organisatie en/of
een stevig “esprit de corps” (vgl. VVD) is 50PLUS zeer kwetsbaar voor
‘gelukzoekers’. Dat wil zeggen, mensen die de partij als voertuig willen
gebruiken voor eigen doeleinden. Geert Dales en Ellen Verkoelen zijn recente voorbeelden
van mensen in deze categorie, die er niet voor terugdeinzen om het belang van
de partij ondergeschikt te maken aan het eigen belang, en daar blijkbaar alles
(zelfs het risico van het sneuvelen van de partij) voor willen opofferen.
Schade Geert: pakweg 9 zetels, schade Ellen: pakweg 3 zetels.
3)
Recent heeft Jan Nagel c.q. het door hem
gewenste bestuur zich ook in deze categorie van casinospelers gevoegd die alles
op het spel willen zetten om “hun eigen haan koning te laten kraaien”. We zien
hier het klassieke verloop van de entrepreneur die te lang is blijven zitten en
die nu bijdraagt aan de ondergang van zijn schepping.
4)
Geluk- en machtzoekers, of mensen die te lang
aan de macht willen vasthouden, gebruiken vaak de conflictzoekende strategie.
De onder de punten 2 en 3 genoemde
mensen zijn blijkens hun gedrag ook aanhangers van die werkwijze. Jan Nagel is
de vleesgeworden polarisatiestrategie als je zijn CV bekijkt. Die aanpak levert
een onnoemelijke schade op, zetels en ledenaantallen smelten als sneeuw voor de
zon. Dit gedrag is trouwens voer voor psychologen, want het is allemaal nogal
irrationeel.
5)
De conflictzoekende of polarisatiestrategie gaat
trouwens helemaal voorbij aan het belang van de missie van 50PLUS, kortgezegd
‘de emancipatie van de ouderen in Nederland bevorderen’. Conflictzoekers
gebruiken overigens wel het alibi van politieke doelstellingen, zoals de AOW-leeftijd op 65. Het resultaat is
tot nog toe dat 50PLUS in de marginaliteit is blijven steken. Dat is een
opmerkelijke prestatie gezien het potentieel aan kiezers voor een partij die op
wil komen voor belangen van ouderen.
6)
De problemen in 50PLUS gaan dus in essentie niet
over verschillen in ideologie of over verschillen in de manier van politiek
bedrijven (principiële getuigenispartij versus pragmatische bestuurlijk ingestelde
partij). Dergelijke tegenstellingen of vleugels zijn in bijna elke andere
politieke partij structureel aanwezig. Er zijn dus niet verwonderlijk wel
verschillen van inzicht binnen 50PLUS, maar daar gaat het uiteindelijk niet om
in de conflicten. Die verschillen worden slechts vergroot en aangescherpt als
instrument voor eigen doelstellingen.
7)
Voorbeeld is de hetze tegen Liane den Haan,
vanwege haar verleden bij ANBO of vanwege (vermeende) verkeerde standpunten, waar nu ook het hoofdbestuur zich aan bezondigt.
Zoiets geks kan ook alleen maar gebeuren als er onvoldoende check &
balances zijn in de partijorganisatie, en solisten op strategische posities aldus
het beeld kunnen bepalen. Die hetze is een vorm van kamikaze gedrag. Alle
problemen worden blijkbaar verengd tot voor of tegen Liane zijn. Ik denk dat je
het er over moet hebben hoe je met 50PLUS eindelijk eens iets kunt gaan
bereiken voor ouderen in de Tweede Kamer. Volgens mij heb je daar een
behoorlijk aantal zetels voor nodig. Een nieuwe ruzie op de rails zetten helpt
daarbij niet.
8)
De initiatiefgroep die via een amendement een
interim-bestuur voorstelt dat een reddingsplan moet uitvoeren wil de neergaande
spiraal waarin 50PLUS zich bevindt doorbreken. Dit vanuit de overtuiging dat
het de laatste kans is om te kunnen overleven. Het interim-bestuur wil daarom
ook de ruziecultuur doorbreken. Als het door het zittende bestuur voorgedragen
bestuur in nieuwe bezetting aantreedt zal de conflictspiraal worden voortgezet
en is het vervolgens einde verhaal voor 50PLUS. De nieuwsbrief die op de
website is gepubliceerd geeft wat dit betreft een visitekaartje af van de
afzenders. Een bestuur dat de door de leden gekozen lijsttrekker aanvalt en wil
uitschakelen is geen uitlegbaar verhaal en overigens nogal heilloos.
9)
De enige route voor een reddingsplan is om de
partij versneld naar een nieuwe fase te brengen en daar is een reorganisatie of
cultuuromslag voor nodig. De mensen die (mede)verantwoordelijk zijn voor de
huidige impasse zullen niet in staat zijn die te realiseren.
10) Liane
Den Haan is een partijleider die prima past bij die volgende fase. Zij zal
ongetwijfeld wel eens fouten hebben gemaakt tijdens het voortraject naar de
verkiezingen maar dat geldt voor alle lijsttrekkers. Dat kan voor een bestuur nooit
een reden zijn om stante pede de samenwerking te beëindigen, maar moet eerder een
reden zijn om de dialoog aan te gaan. Blijkbaar is dat niet gelukt of mislukt,
ik vind dat merkwaardig.
11) Geen
enkele politieke partij kan functioneren of effectief zijn met een organisatie
waarin polarisatie en conflict aan de orde van de dag zijn. Voorwaarden voor
vruchtbaar functioneren van een politieke partij zijn aldus voldoende cohesie
en gelijke gerichtheid of gelijkgezindheid tussen het politieke bedrijf en de
partijorganisatie. Loyaliteit is ook een sleutelwoord. Onder die condities moet
samenwerking gewoon mogelijk zijn.
12) De
rust en stabiliteit moet binnen de partijorganisatie worden gerealiseerd, en
Liane den Haan kan dat overigens eenzijdig vanuit het politieke bedrijf van de
partij niet doen. Het door het zittende bestuur voorgestelde nieuwe bestuur kan
die rol ook niet vervullen omdat de verhoudingen tussen hen en de fractie in de
Tweede Kamer inmiddels ernstig en blijvend verstoord zijn. Het interim-bestuur dat
zich gemeld heeft om de impasse te doorbreken bestaat uit nieuwe mensen die geen
rol hebben gespeeld in het conflict tussen bestuur en lijsttrekker. Ik heb mijn
steun daaraan gegeven omdat het de enige mogelijkheid is om de partij nog te
kunnen redden.
13) Voortzetten
van de conflictspiraal leidt tot de ondergang van de partij. 50PLUS zou met die
lijn bewijzen dat ze het niet verdient om nog langer de belangen van ouderen te
dienen. Zoals gewoonlijk wordt het beeld van de partij tot op heden bepaald
door de conflictmakers en ruziezoekers. Dat heeft inmiddels geleid tot een
grote uittocht van redelijke en rationele mensen. De initiatiefgroep zie ik als
representant van die redelijke groep. De komende bestuursverkiezing is cruciaal.
50PLUS staat op een tweesprong. Blijven we permanent in de chaotische pioniersfase
steken, met de bijbehorende conflicten en tegenstellingen, of gaan we de partij
naar een meer volwassen consolidatiefase brengen ? Voor die laatste route zijn echt
nieuwe mensen nodig. De eerste route leidt tot het einde van 50PLUS.
14) Het
woord is dus aan de leden. De initiatiefgroep heeft slechts een voorstel
neergelegd, niets meer en niets minder. Het zittende bestuur heeft er voor
gekozen dat voorstel niet aan de leden voor te leggen en gebruikt daarbij
formalistische redenen. De leden beslissen uiteindelijk of ze in die lijn
willen meegaan. Ik hoop dat ze hun verstand gebruiken.
Jaap Haasnoot
