Hoezo partijdemocratie ?
De initiatiefgroep die via een amendement een voorstel aan
de leden wilde voorleggen om een interim-bestuur aan te stellen heeft moeten
constateren dat het zittende bestuur dit voorstel niet aan de leden wil voorleggen.
De argumentatie daarvoor is overigens gezocht en
formalistisch. Een bestuur kan zelf een keuze maken in kwesties waarin de
Statuten of het Huishoudelijk Reglement niet voorzien. Ook ontneemt het
Bestuur de initiatiefgroep de mogelijkheid om de leden via de partijkanalen van
zijn opvattingen rond deze kwestie op de hoogte te brengen. De onwil van het
bestuur is dus groter dan het democratisch besef. Er is geen sprake van dienend
leiderschap maar van Machiavellisme.
 |
Er zijn ook aangename vormen van platheid
|
Hoezo integriteit ?
Het zittende Bestuur is medeverantwoordelijk voor het enorme
zetelverlies maar wil zonder consequenties te trekken en zonder verantwoording
af te leggen gewoon door met besturen in een iets gewijzigde samenstelling. Het
is jammer dat de suggestie van enkele leden om een objectieve en onafhankelijke
selectiecommissie in te stellen niet is gevolgd. Het Bestuur heeft de selectie
voor de eigen aanvulling in handen gelegd van de twee aftredende collega’s. Het hoeft geen verdere
uitleg dat dit volledig in strijd is met het integriteitsbeginsel. Daarmee maakt men oneigenlijk gebruik van zijn
positie ten nadele van de andere kandidaten.
Hoezo verantwoordelijkheid nemen ?
Het staat voor de initiatiefgroep als een paal boven water
dat het imago van 50PLUS als een ruziepartij volledig verantwoordelijk is voor
het verkiezingsdebacle. Dit beeld werd voor de verkiezingen weer sterk geprofileerd
en bevestigd. Het zittende bestuur heeft een aandeel in deze gebeurtenissen
door verkeerd te handelen of door niet te handelen. Een recent gelekte analyse
van de campagnecommissie bevestigt dit.
Conflicten en machinaties zijn het handelsmerk
Het doel van de initiatiefgroep was om een reddingsplan uit
te voeren en om een cultuuromslag te bewerkstelligen in de partij. Dat is in
onze ogen een noodzakelijke voorwaarde om op termijn het vertrouwen van de
kiezers te kunnen terugwinnen. De leden wordt nu een keuze onthouden om de
partij naar een fase te kunnen brengen waarin afscheid wordt genomen van de
voortdurende conflicten en interne machinaties.
Een beschamend visitekaartje van het beoogde bestuur
Tegelijkertijd werd door de kandidaat-bestuurders die zich
blijkbaar al gekozen achten op 23 april een nieuwsbrief in de openbaarheid
gebracht. Deze tekst betrof een beschamend visitekaartje waarin de door de
leden gekozen lijsttrekker volledig wordt afgebrand. Polarisatie
in plaats van verbinding. Er wordt selectief gewinkeld in argumenten en feiten
om het straatje van het zittende bestuur te kunnen schoonvegen. De hand van Jan Nagel is duidelijk aanwezig ook al heeft hij het schotschrift niet mede ondertekend.
Nog voor hun aantreden manifesteren deze toekomstige bestuurders
zich hier dus weer opnieuw als ruziemakers. Met deze actie diskwalificeert men
zich als een verantwoordelijk bestuur door elke samenwerking met het politieke
bedrijf op voorhand uit te sluiten. Men creëert hiermee een tamelijk bizarre
patstelling. Zelfs het fatsoen ontbrak om eerst de conclusies van de
evaluatiecommissie van prof. Meijboom af te wachten. Hier ontbreekt aldus elke
vorm van wijsheid of bestuurlijk oordeelsvermogen. Jan Nagel deed er op Bevrijdingsdag
in het programma Nieuwsuur nog een schepje bovenop en demonstreerde er de
inmiddels bekende en enigszins versleten Nagel-doctrine. Net als Trump gewoon
met een stalen gezicht botweg leugens en halve waarheden, in een eigen frame
gevat, aan de man brengen. Onder het motto: “Aanval is de beste verdediging”. Geen
enkel moreel kompas.
Bijkomende schade is blijkbaar niet interessant
Dat de partij met dit soort kamikazeacties kapot wordt gemaakt
interesseert de betrokkenen blijkbaar minder. Dat is nu precies de reden waarom
de initiatiefgroep een interim-bestuur had willen instellen met mensen die wel
eerst nadenken voordat ze er met gestrekt been in gaan om hun gelijk te halen.
50PLUS heeft bouwers nodig en geen slopers.
Het woord is nu aan de leden van 50PLUS. Niet letterlijk,
want ondanks het feit dat het voorgestelde nieuwe bestuur in haar nieuwsbrief
schrijft dat het proces vooral om de partijdemocratie zou gaan, mogen de leden
niet over het voorstel stemmen om de partij weer in normaal vaarwater te krijgen.
Het indienen van een amendement wordt in de nieuwsbrief zelfs een vorm van ongeoorloofde
druk genoemd.
Jammer, maar helaas.
Elke partij krijgt het bestuur dat het verdient. De
initiatiefgroep had er graag in constructieve samenwerking met Liane den Haan,
elk met een eigen rol en positie binnen de partij, de schouders onder gezet. Er
is geen enkele reden waarom dat niet tot succes zou kunnen leiden. In ieder
geval wordt dan voldaan aan de belangrijkste basisvoorwaarde dat de interne
verhoudingen in de top genormaliseerd zijn. Als de leden van 50PLUS een conflict
zoekend bestuur kiezen dat met onvoldoende beargumenteerde beschuldigingen afstand
neemt van de door de leden gekozen lijsttrekker zien wij weinig toekomst voor
50PLUS.
Een persoonlijke noot
Ondergetekende is Statenlid in de Provinciale Staten van
Zuid Holland namens 50PLUS. Een reden waarom ik heb deelgenomen aan de
initiatiefgroep is datgene dat ik ook regelmatig van andere collega’s in de
partij hoor die een vertegenwoordigende functie hebben. Langzamerhand begint
het lidmaatschap van 50PLUS een aanslag te worden op je reputatie. Mensen
vragen je wat je nog bij zo’n groep malloten te zoeken hebt. Eerlijk gezegd heb
ik daar steeds minder een goed antwoord op. De gekkigheid stapelt zich op en is
soms nauwelijks nog te bevatten. Wat kun je nog zeggen als de oprichter van de
partij, Jan Nagel, gesteund door het Hoofdbestuur, de door hem zelf geselecteerde
en door de leden gekozen lijsttrekker rücksichtlos door het slijk haalt, alleen
maar om daarmee zijn eigen voortdurende falen te verbloemen ? Wat te denken van
al die onaangename zaken die via het verslag van de campagnecommissie zijn geboekstaafd ? Op de Bevrijdingsdag dringt het beeld van de “burgemeester
in oorlogstijd” zich op. Dat is een functie die ik nooit geambieerd heb. De Algemene
Ledenvergadering op 8 mei is een cruciaal moment voor heel veel leden schat ik
zo in.
Jaap Haasnoot
