Regels zijn regels
Onlangs kwam ik in een lokale krant een stukje tegen van iemand die in de bouwwereld zit. Hij schreef over alle belemmeringen die je tegenkomt als je iets wil bouwen. Dat is natuurlijk ook hemeltergend.
Ik weet dat de initiatiefnemers voor een Knarrenhof in mijn woonplaats al jaren bezig zijn om een voormalige school omgebouwd te krijgen voor woondoeleinden. Waarom lukt zoiets nou niet vraag je je af. Ik was zelf even betrokken bij een voormalig defensie complex ergens net buiten de bebouwde kom in het landelijk gebied. Hier was er een initiatief om een aantal gebouwen om te bouwen ten behoeve van seniorenhuisvesting. Het ging niet door want het bestemmingsplan laat het niet toe. Ook een leuk woonprojectje voor gehandicapten ging in de dorpskern niet door omdat er niet aan de eisen van het bestemmingsplan kon worden voldaan.
Regels hebben een nut en noodzaak
De oplossing is niet om alle regels rigoureus over boord te gooien. Dat gaat trouwens ook niet lukken. Auto’s nemen nu eenmaal (openbare) ruimte in beslag, en dus is er een parkeernorm. Met een soepele interpretatie van deze parkeernorm werd er in mijn omgeving een voormalige disco omgebouwd tot appartementen. Meteen liep het wijkje daarachter vol met auto’s waardoor de bewoners er een probleem bij kregen. Daarvoor is men zelfs naar de rechter gegaan. Regels zijn er dus omdat er meestal een nut en noodzaak voor is. Niemand wil op Pfas grond wonen en kanker oplopen. En lokaal kunnen we geen regels omzeilen waar we landelijk en Europees aan gehouden worden. Het huidige stikstofdossier levert wat dit betreft voldoende leerpunten op.
Bouw je voor ouderen, dan bouw je voor iedereen
Iedereen weet dat als je er in slaagt om een aantrekkelijk en betaalbaar alternatief voor ouderen neer te zetten er in de slipstream van die verhuizing een heel aantal andere verhuizingen op gang komen. Daardoor wordt de woningvoorraad beter benut. Want we hebben niet alleen een tekort aan woningen. Er is ook een aanzienlijke mismatch tussen wat er nodig is qua betaalbaarheid en qua type woningen, en anderzijds datgene dat er in de aanbieding is. Daardoor stokt de doorstroming.
Belemmeringen tussen droom en daad
Waarom zou je als oudere voor meer geld, in een kleinere woning, en misschien in een minder aantrekkelijke woonomgeving gaan wonen ? De sleutel is dus om een aantrekkelijk woonaanbod te creëren voor ouderen in een passende woonomgeving. En dat betekent niet ergens ver weg in een nieuwbouwwijk voor veel te veel geld. Dat lukt veel beter in de eigen omgeving waar de bushalte voor de deur is en je te voet naar de winkel kunt. Het is allemaal niet zo ingewikkeld om te bedenken. Maar uit het stukje van de heer Onderwater blijkt wel dat de moeilijkheid zit in de stap van de droom naar de daadwerkelijke realisatie. Gemakkelijke locaties moet je vooral binnenstedelijk met een kaarsje zoeken.
50PLUS heeft een oplossing
Om die reden komt 50PLUS met het plan om woningen in naoorlogse flatwijken, voor zover die woningen aan het einde van hun levensduur komen, grootscheeps te slopen en te vervangen door moderne nieuwbouw. Hierbij gelden tenminste twee eisen: er moeten meer woningen terugkomen dan er aanwezig waren en de nieuwe woningen moeten energieneutraal worden. Het grote voordeel van deze locaties is dat de grond reeds in het bezit is van corporaties en woningeigenaren. Met hen kan prima zaken worden gedaan indien het Rijk bereid is te investeren in deze nieuwe vorm van stadsvernieuwing. In de volgende blog kom ik meer uitgebreid terug op dit plan.
kandidaat Kamerlid 50PLUS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten