Persoonlijke gedachtespinsels over 50PLUS

vrijdag 30 april 2021

50PLUS: De dood of de gladiolen !

Deze blog is net als de vorige op persoonlijke titel geschreven. De titel van de blog is ontleend aan de iconische wielrenner Gerrie Knetemann. Hij bedoelde daarmee te zeggen, het is alles of niets. Het bestuur van 50PLUS heeft er met de organisatie van een fake-ledenvergadering alles aan gedaan om via een combine de eindstreep te gaan halen. Als dat lukt zal het een Pyrrus overwinning blijken te zijn.

1)     50PLUS zit gek genoeg na al die jaren nog steeds in de pioniersfase. Kenmerken zijn o.a.:

a)      Besluiten vinden nogal ad hoc plaats;
b)    
Er is onvoldoende structuur c.q. de structuur is niet adequaat;
c)     
Daardoor onvoldoende “checks & balances”, individuen hebben grote macht;
d)    
Bij 50PLUS heeft Jan Nagel tot op heden de grootste vinger in de pap. Dit is klassiek: de entrepreneur die geen afscheid kan nemen van zijn geesteskindje.

 




2)     Door het gebrek aan een stevige organisatie en/of een stevig “esprit de corps” (vgl. VVD) is 50PLUS zeer kwetsbaar voor ‘gelukzoekers’. Dat wil zeggen, mensen die de partij als voertuig willen gebruiken voor eigen doeleinden. Geert Dales en Ellen Verkoelen zijn recente voorbeelden van mensen in deze categorie, die er niet voor terugdeinzen om het belang van de partij ondergeschikt te maken aan het eigen belang, en daar blijkbaar alles (zelfs het risico van het sneuvelen van de partij) voor willen opofferen. Schade Geert: pakweg 9 zetels, schade Ellen: pakweg 3 zetels.

3)     Recent heeft Jan Nagel c.q. het door hem gewenste bestuur zich ook in deze categorie van casinospelers gevoegd die alles op het spel willen zetten om “hun eigen haan koning te laten kraaien”. We zien hier het klassieke verloop van de entrepreneur die te lang is blijven zitten en die nu bijdraagt aan de ondergang van zijn schepping.

4)     Geluk- en machtzoekers, of mensen die te lang aan de macht willen vasthouden, gebruiken vaak de conflictzoekende strategie. De onder de punten 2 en 3  genoemde mensen zijn blijkens hun gedrag ook aanhangers van die werkwijze. Jan Nagel is de vleesgeworden polarisatiestrategie als je zijn CV bekijkt. Die aanpak levert een onnoemelijke schade op, zetels en ledenaantallen smelten als sneeuw voor de zon. Dit gedrag is trouwens voer voor psychologen, want het is allemaal nogal irrationeel.

5)     De conflictzoekende of polarisatiestrategie gaat trouwens helemaal voorbij aan het belang van de missie van 50PLUS, kortgezegd ‘de emancipatie van de ouderen in Nederland bevorderen’. Conflictzoekers gebruiken overigens wel het alibi van politieke doelstellingen,  zoals de AOW-leeftijd op 65. Het resultaat is tot nog toe dat 50PLUS in de marginaliteit is blijven steken. Dat is een opmerkelijke prestatie gezien het potentieel aan kiezers voor een partij die op wil komen voor belangen van ouderen.

6)     De problemen in 50PLUS gaan dus in essentie niet over verschillen in ideologie of over verschillen in de manier van politiek bedrijven (principiĆ«le getuigenispartij versus pragmatische bestuurlijk ingestelde partij). Dergelijke tegenstellingen of vleugels zijn in bijna elke andere politieke partij structureel aanwezig. Er zijn dus niet verwonderlijk wel verschillen van inzicht binnen 50PLUS, maar daar gaat het uiteindelijk niet om in de conflicten. Die verschillen worden slechts vergroot en aangescherpt als instrument voor eigen doelstellingen.

7)     Voorbeeld is de hetze tegen Liane den Haan, vanwege haar verleden bij ANBO of vanwege (vermeende) verkeerde standpunten, waar nu ook het hoofdbestuur zich aan bezondigt. Zoiets geks kan ook alleen maar gebeuren als er onvoldoende check & balances zijn in de partijorganisatie, en solisten op strategische posities aldus het beeld kunnen bepalen. Die hetze is een vorm van kamikaze gedrag. Alle problemen worden blijkbaar verengd tot voor of tegen Liane zijn. Ik denk dat je het er over moet hebben hoe je met 50PLUS eindelijk eens iets kunt gaan bereiken voor ouderen in de Tweede Kamer. Volgens mij heb je daar een behoorlijk aantal zetels voor nodig. Een nieuwe ruzie op de rails zetten helpt daarbij niet.

8)     De initiatiefgroep die via een amendement een interim-bestuur voorstelt dat een reddingsplan moet uitvoeren wil de neergaande spiraal waarin 50PLUS zich bevindt doorbreken. Dit vanuit de overtuiging dat het de laatste kans is om te kunnen overleven. Het interim-bestuur wil daarom ook de ruziecultuur doorbreken. Als het door het zittende bestuur voorgedragen bestuur in nieuwe bezetting aantreedt zal de conflictspiraal worden voortgezet en is het vervolgens einde verhaal voor 50PLUS. De nieuwsbrief die op de website is gepubliceerd geeft wat dit betreft een visitekaartje af van de afzenders. Een bestuur dat de door de leden gekozen lijsttrekker aanvalt en wil uitschakelen is geen uitlegbaar verhaal en overigens nogal heilloos.

9)     De enige route voor een reddingsplan is om de partij versneld naar een nieuwe fase te brengen en daar is een reorganisatie of cultuuromslag voor nodig. De mensen die (mede)verantwoordelijk zijn voor de huidige impasse zullen niet in staat zijn die te realiseren.

10)  Liane Den Haan is een partijleider die prima past bij die volgende fase. Zij zal ongetwijfeld wel eens fouten hebben gemaakt tijdens het voortraject naar de verkiezingen maar dat geldt voor alle lijsttrekkers. Dat kan voor een bestuur nooit een reden zijn om stante pede de samenwerking te beĆ«indigen, maar moet eerder een reden zijn om de dialoog aan te gaan. Blijkbaar is dat niet gelukt of mislukt, ik vind dat merkwaardig.

11)  Geen enkele politieke partij kan functioneren of effectief zijn met een organisatie waarin polarisatie en conflict aan de orde van de dag zijn. Voorwaarden voor vruchtbaar functioneren van een politieke partij zijn aldus voldoende cohesie en gelijke gerichtheid of gelijkgezindheid tussen het politieke bedrijf en de partijorganisatie. Loyaliteit is ook een sleutelwoord. Onder die condities moet samenwerking gewoon mogelijk zijn.

12)  De rust en stabiliteit moet binnen de partijorganisatie worden gerealiseerd, en Liane den Haan kan dat overigens eenzijdig vanuit het politieke bedrijf van de partij niet doen. Het door het zittende bestuur voorgestelde nieuwe bestuur kan die rol ook niet vervullen omdat de verhoudingen tussen hen en de fractie in de Tweede Kamer inmiddels ernstig en blijvend verstoord zijn. Het interim-bestuur dat zich gemeld heeft om de impasse te doorbreken bestaat uit nieuwe mensen die geen rol hebben gespeeld in het conflict tussen bestuur en lijsttrekker. Ik heb mijn steun daaraan gegeven omdat het de enige mogelijkheid is om de partij nog te kunnen redden.

13)  Voortzetten van de conflictspiraal leidt tot de ondergang van de partij. 50PLUS zou met die lijn bewijzen dat ze het niet verdient om nog langer de belangen van ouderen te dienen. Zoals gewoonlijk wordt het beeld van de partij tot op heden bepaald door de conflictmakers en ruziezoekers. Dat heeft inmiddels geleid tot een grote uittocht van redelijke en rationele mensen. De initiatiefgroep zie ik als representant van die redelijke groep. De komende bestuursverkiezing is cruciaal. 50PLUS staat op een tweesprong. Blijven we permanent in de chaotische pioniersfase steken, met de bijbehorende conflicten en tegenstellingen, of gaan we de partij naar een meer volwassen consolidatiefase brengen ? Voor die laatste route zijn echt nieuwe mensen nodig. De eerste route leidt tot het einde van 50PLUS.

14)  Het woord is dus aan de leden. De initiatiefgroep heeft slechts een voorstel neergelegd, niets meer en niets minder. Het zittende bestuur heeft er voor gekozen dat voorstel niet aan de leden voor te leggen en gebruikt daarbij formalistische redenen. De leden beslissen uiteindelijk of ze in die lijn willen meegaan. Ik hoop dat ze hun verstand gebruiken.

 Jaap Haasnoot

Geen opmerkingen:

Een reactie posten