Leeftijdsdiscriminatie is te allen tijde uit den boze

Argument “Fair Innings” voor toegang tot I.C. is niet overtuigend

 

Het kan blijkbaar altijd gekker

Tot mijn werkelijk onbeschrijfelijke verbazing komen organisaties waar ik tot op heden enig gezag aan toekende zoals de artsenorganisatie KNMG met een protocol om jongeren voorrang te geven tot de toegang van de Intensive Care op ouderen. Daaraan moet ik toevoegen dat dit zou moeten gebeuren als alle I.C. plaatsen vergeven zijn en als meerdere patiënten gelijk scoren op medische argumentatie. Ouderenbonden zijn er achter gaan staan en verkopen dit als een heel genuanceerde benadering. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik dat las. Het protocol is overigens opgesteld in samenspraak met allerlei hotemetoten en men verwijst daarbij naar het “Fair Innings” argument. Er is niets genuanceerds aan het toepassen van een dom kwantitatief leeftijdsargument om de waarde van een mensenleven te bepalen. Laat ik nog toevoegen dat ik in dit stukje buiten alle medische argumentatie blijf.

Het dak is lek

Ik adviseer u om altijd goed op te letten als er een eufemisme of een of ander jargonwoord in de strijd wordt geworpen. Vaak gebeurt dat om een pil te vergulden of om banale zaken van een positief getinte beleving te voorzien. Dat is de prijs die we betalen voor een enorme overmaat aan communicatiemedewerkers in (semi-)overheidsorganisaties. Of zoals ik laatst iemand hoorde zeggen “Wij leven in een tijd waarin het niet meer erg is als het dak van een gebouw niet waterdicht is, maar als het verhaal waarom het dak niet waterdicht is maar waterdicht is”. Wat mij betreft is de redenatie met het argument van de “Fair Innings” zo lek als een mandje. Het is merkwaardig dat andere politieke partijen dat niet gezien hebben.

Uit het protocol

Aantal vlieguren is bepalend

Ik verwijs u naar de website van KBO-Brabant of ANBO die dit verhaal actief gepromoot hebben of naar de site van de KNMG voor een onafhankelijke beschrijving van wat men wil op basis van Fair Innings in relatie tot de schaarste aan I.C.-capaciteit. Het komt er op neer dat het aantal “vlieguren” die iemand gemaakt heeft bepalend gaat zijn. Dat is dus een zuiver kwantitatief criterium.

Ik leg het even op mijn eigen wijze wat beeldender uit in het volgende gedachte-experiment dat u kunt beschouwen als een soort stresstest voor het protocol.

Stresstest voor het protocol

Er is nog één plekje over in de I.C. en er staan twee ambulances voor de deur. In de ene ambulance bevindt zich de 53 jarige Koning Willem Alexander. In de andere ambulance ligt een 39 jarige zware crimineel die een levenslange straf met TBS uitzit in de gevangenis. Hij heeft Corona opgelopen omdat hij zich onverantwoord heeft gedragen tijdens een proefverlof. De medische toestand van beide slachtoffers is helemaal gelijk. De dienstdoende arts neemt dus het protocol uit de binnenzak en laat de Koning daarom niet toe tot de I.C. faciliteiten. Dit betekent dat we binnenkort een vacature hebben voor de functie Staatshoofd.

Mag ik u een vraag stellen ?

Omdat de juiste vraag formuleren soms belangrijker is dan antwoorden formuleren heb ik de volgende vragen voor u:

1.  Denkt u echt dat het zo zal gaan ?
   
   
2. Is het correct (dus juist) dat hier (impliciet) wordt uitgesproken dat aan een jonger leven meer waarde wordt toegekend c.q. meer levenskansen worden toegekend dan aan een ouder leven ?
   
   
3. Is het aantal gemaakte “vlieguren” daadwerkelijk een rechtvaardig criterium ?
   
   
4. Als daadwerkelijk en onomstotelijk kan worden vastgesteld dat “Fair Innings” de “way to go is” zouden we dan een oudere met een verwachte verblijftijd van een maand voor de boeg niet onmiddellijk uit de I.C. moeten verwijderen zodra er een baby aan de poort komt ?
   
   
5. Wordt in dit protocol het principe “het ene leven is niet meer waard dan het andere” onverkort toegepast ?
   
   
6.  Bent u het met mij eens dat de individuele verantwoordelijkheid van beslissers blijft bestaan ondanks een richtlijn of protocol ?
    
7. Mogen we beslissers in de positie brengen dat ze op basis van dit protocol besluiten moeten nemen ?

Intergenerationele solidariteit[1]

Ik moet mijn stukje kort houden van mijn echtgenote, dus u mag de antwoorden voor dit moment zelf bedenken. Laat ik zeggen dat ik mijn naam niet onder zo’n protocol zou durven zetten. Dat staat los van het feit dat de kans dat op grond van leeftijd gediscrimineerd zal gaan worden redelijk klein is omdat er zoveel andere wegingsgronden aan vooraf gaan. Dat is niet relevant want het gaat hier om het principe. Het feit dat men nadrukkelijk vermeld in het protocol dat er niet gediscrimineerd mag worden op allerlei kenmerken zoals ras e.d. maar dat men onder aanroeping van de term “intergenerationele solidariteit” daarvan leeftijd uitsluit is veelzeggend en verontrustend.

Wat ben ik blij dat mijn partij 50PLUS zich als een van de weinigen in Nederland tegen deze vorm van leeftijdsdiscriminatie verzet heeft. En wat ben ik bedroefd dat het nodig is om dit soort stukjes te moeten schrijven. In een volgende blog zal ik verder ingaan op de hierboven gestelde vragen en met antwoorden komen.

Jaap Haasnoot
kandidaat Kamerlid 50PLUS

---

[1] Pas op: jargonwoord, dus er is iets te verbloemen of mooier te maken !